Jaren lang heb ik mijn beperking, ik ben slechthorend, als beperking gezien. Ik hoor immers niet alles en dat voelt, en is vaak, beperkend. Gesprekken gaan moeizaam. Muziek klinkt niet zoals het hoort. Je kunt moeilijk ontkennen dat dit niet beperkend is.

Ik merk dat veel mensen zich identificeren met hun handicap. "Ik ben Bob, ik ben slechthorend". Juist door het zo te zeggen, wordt het een vervelende beperking. Slechthorendheid is niet wat je bent, je hebt een slecht gehoor. Die zin aanpassen voor mezelf heeft van mijn beperking mijn kracht gemaakt. Ik heb namelijk een slecht gehoor waardoor ik met meer bewustzijn communiceer. En dat maakt het juist mijn kracht.